
ชื่อ – อลิซซ่า ซาโอริโอ(Alyssa Saorio) (Alice)
เพศ – หญิง
อายุ – 20 ปี
CLASS- Mage Fighter
ลักษณะนิสัย
ชอบการช่วยเหลือผู้คน ลงมือก่อนถามทีหลัง ห้าวเหมือนผู้ชายแต่นิสัยก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่
สิ่งที่ชอบ
การช่วยเหลือผู้คน,คู่ต่อสู้ที่เก่งกาจ
สิ่งที่เกลียด
การโกหก,พวกอันธพาล
ความเป็นมาตัวละคร
อลิซเป็นนักสู้หญิงเพียงคนเดียวในชั้นปี 3 ที่มีรูปแบบการต่อสู้เหมือนผู้ชาย เกิดในครอบครัวของ
ครูสอนวิชาการต่อสู้ โดยเป็นอัจฉริยะด้านการต่อสู้ด้วยมือเปล่าตั้งแต่ 5 ขวบและสนใจในการศึกษา
วิชาอาคมเธอเป็นผู้คิค้นการต่อสู้แบบใหม่คือ เมื่อนำ 2 สิ่งที่เธอชอบมารวมกันก็จะได้รูปแบบการต่อสู้
ที่ชื่อว่า “Mage Fighter”
อาวุธ
สนับมือและสนับขาที่มีคาถาอาคมกำกับไว้สามารถร่ายเวทย์เพื่อเพิ่มพลังการต่อสู้ได้
***************************************
Chapter 4 การทดสอบรุ่งเช้าที่สดใสของอีกวันใน เมืองฟอร์จูน โรงเรียนมือปราบก็เช่นกันบรรยากาศภายในโรงเรียนที่เงียบสงบ
เหมาะแก่การเริ่มต้นวันใหม่ที่สุดและจะสงบสุขมากกว่านี้ถ้าไม่เป็นเพราะว่า...
“พวกแกจะหนีไปไหนกันฟะ!! มาให้อัดก่อนสิวะ!!”
“ใครจะไปอยู่ให้โง่ฟะ!! จ้างให้ก็ไม่หยุดหรอก!!”
เสียงตะโกนของไคโอที่วิ่งหนีไปพร้อมกับฮาร์โมมุสดังลั่นไปทั้งโรงเรียน และที่กำลังวิ่งตามพวกเขาไปติดๆ
คือพวกแก็งค์ Warrior ที่ตอนนี้ยกพวกมาไม่ต่ำกว่า 5 คนไล่เตะพวกเขาอยู่ พวกเขาวิ่งสุดชีวิต
เพื่อหนีการไล่ตามของพวกนักเลงประจำโรงเรียน พวก Warrior วิ่งไล่ตามไปพร้อมกับขว้างไฟ
และอาวุธต่างๆใส่พวกเขา ไคโอกับฮาร์โมมุสวิ่งเลี้ยงไปที่มุมของตึกอาคารเรียนอาคารหนึ่ง พวกนั้น
วิ่งตามพวกเขาไปติดๆแต่ว่า..
“เฮ้ย! มันหายไปไหนวะ!!”
“ไม่รู้ครับลูกพี่ เมื่อกี้เห็นมันวิ่งมาที่ตรงนี้ครับ”
“แยกกันหาเว้ย!! มันอยู่แถวๆนี้ล่ะ!!”
พวกนักเลงแยกกันไปหาพวกไคโอโดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกเขาซ่อนอยู่ใกล้ๆนี่เอง
“เฉียดฉิวเลยนะว่าไหม เกือบไปแล้วไหมล่ะ”
ฮาร์โมมุสหอบอย่างหนักหลังจากที่เพิ่งหนีมาได้ไม่นานนักไคโอก็เช่นกัน พวกเขาตอนนี้อยู่ที่ชั้นดาดฟ้า
ของอาคาร ไคโอนั้นใช้น้ำแข็งเป็นที่เหยียบเพื่อขึ้นไปซ่อนตัวที่ข้างบนนั่นเอง
“พวกนายน่ะขึ้นมาทำอะไรกันบนนี้กัน”
เสียงผู้หญิงที่ดูเรียบๆแข็งๆทักขึ้นที่ข้างหลังพวกเขา ไคโอลองหันไปมองข้างหลังดู ก็พบหญิงสาวคนหนึ่ง
ที่ดูจะอายุมากกว่าเขานิดหน่อยนั่งอยู่บนแท็งค์น้ำบนดาดฟ้า เธอมีตาสีม่วงผมสั้นสีดำ ใส่ชุดเรียนสีม่วง
เหมือนพวกจอมเวทย์แต่เธอกลับใส่สนับมือของพวกนักสู้และรูแบบของชุดที่เธอใส่นั่นแสดงถึง
พวกนักต่อสู้อีกด้วย
“คะ..ครับ ไอ้พวกข้างล่างนั่นมันไล่ตามผมมาครับ”
ไคโอชี้ไปที่พวกข้างล่างที่ตอนนี้กำลังหาตัวเขาให้ควั่ก หญิงสาวคนนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย
ก่อนจะใส่สนับมือเตรียมพร้อม
“งั้นเดี๋ยวชั้นจะช่วยให้นะ”
พอพูดจบเธอก็รีบกระโดดลงไปแม้นั่นจะเป็นความสูงชั้นที่ 3 แต่เธอก็ไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บแม้แต่น้อย
กลับวิ่งพุ่งเข้าไปหาพวกนั่นได้หน้าตาเฉยและ...
ผัวะ!! โครม!! หญิงคนนั้นชกโดนที่ท้องลูกน้องของไอ้ผมแดงนั่นเต็มๆ ทำเอาไอ้บ้านั่นตัวลอยและกระเด็นไปไกล
กว่า 10 เมตร ไคโอเห็นแล้วยังรู้สึกตกใจมากที่ผู้หญิงรูปร่างผอมบางจะมีแรงเยอะเหมือนช้างขนาดนี้
“หน๊อยแน่ นังบ้าอยากตายนักใช่ไหมหา!!”
“ไอ้ที่จะตายน่ะมันพวกแกมากกว่ามั้ง”
“ปากเสีย!! พวกเรายำโซ้ยเลย!!”
พวกมันทั้ง 5 คนบุกเข้ามาหาเธอพร้อมกันในทีเดียวหมายจะจัดการเด็กสาวคนนี้ให้ได้
--------------------------------
... 5 นาทีต่อมา....
พวก Warrior ถูกผู้หญิงเพียงคนเดียวเล่นงานซะยั้บเยินกองกันนับไม่ถ้วนในเวลาแค่ 5 นาที
นักเรียนหญิงคนนี้นับว่ามีฝีมือร้ายกาจมากถึงแม้ไคโอจะชอบผู้หญิงห้าวๆก็จริงแต่ว่า เจอแบบนี้ก็ไม่พ้น
ขอบายก่อนแน่นอน
“พวกนายน่ะลงมาได้แล้ว ข้างล่างนี่ชั้นจัดการไปแล้ว”
ไคโอกับฮาร์โมมุสพอเห็นว่าข้างล่างไม่มีอันตรายแล้วเลยลงมาอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะเขากลัวผู้หญิงคนนี้
มากกว่าพวก Warrior เยอะเลยทีเดียว
“ขอบคุณมากนะครับคุณ...”
“จริงสิ..ลืมบอกไปเลย ชั้น อลิซซ่า ซาโอริโอ เป็นประธานนักเรียน แต่เรียกชั้นว่าอลิซก็ได้นะ”
ไคโอแทบไม่สงสัยเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นประธานนักเรียน เพราะได้เห็นฝีมือของเธอแล้วก็รู้เลยว่า
ต้องเป็นประธานนักเรียนตัวจริงแน่นอน
“ไอ้พวกนี้มันดีแต่หมาหมู่ล่ะนะ ถ้าสู้จริงๆพวกนายก็ชนะได้สบายๆแล้วทำไมไม่สู้ล่ะ?”
“ผมไม่อยากมีเรื่องน่ะครับ ย้ายมาตั้ง 7 โรงเรียนไม่อยากหาโรงเรียนอื่นอีกแล้วล่ะครับ”
“อืมม..งั้นเหรอ ถ้างั้นก็แล้วแต่นายนะ ขอตัวก่อนล่ะ”
พอพูดเสร็จ อลิซก็กระโดดเกาะกำแพงแล้วดีดตัวขึ้นไปอยู่ที่ดาดฟ้าของอาคารตามเดิม
ไคโอกับฮาร์โมมุสยังคงตื่นเต้นไม่หายเพราะไม่เคยคิดว่าในโรงเรียนแห่งนี้จะมีผู้หญิงที่เก่งขนาดนี้อยู่ด้วย
“พวกเรารีบไปเรียนกันเหอะ ทิ้งไอ้พวกนี้ไว้ที่นี่แหละดีแล้ว”
“เห็นด้วยรีบไปกันเถอะเดี๋ยวเข้าเรียนสาย”
ทั้งคู่เดินไปที่ห้องเรียนของตนเองโดยทิ้งไอ้พวก Warrior ที่โดนอลิซเล่นงานจนยั้บเยิน
นอนกองกันอยู่ตรงนั้น
********************************************
ที่ห้องเรียน
“เอาล่ะนักเรียนในช่วงเช้านี้เราจะไปฝึกการต่อสู้กันที่โรงยิมขอให้พวกเธอไปเปลี่ยนชุดซะ
แล้วไปเจอกันที่โรงยิมใน 10 นาที”
“ครับ/ค่ะ”
เมื่ออาจารย์เดินออกจาห้องไปนักเรียนทุกคนก็ทยอยกันเดินออกจากห้องเรียนไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อทันที
ในห้องเปลี่ยนเสื้อไคโอได้ชุดสีฟ้าที่ทางโรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้ ส่วนฮาร์โมมุสก็ใส่ชุดที่เอามาเองจากบ้าน
เป็นเสื้อเกราะสีเขียวดูบางๆยังไงชอบกล
“ฮาร์โมมุสเสื้อนี่ไม่เป็นอะไรแน่เหรอ ดูมันบางๆยังไงก็ไม่รู้นะ”
“ไม่ต้องห่วงน่าไอ้นี่ทำจากหนังพิเศษ ภายนอกดูบอบบางแต่ที่จริงมันแข็งดุจเกล็ดมังกรเลย”
“ว้าว! นายไปได้มันมายังไงเนี่ยของดีนี่หว่า”
“ที่บ้านชั้นเป็นร้านทำชุดเกราะน่ะ พ่อชั้นทำมาให้เอง”
ไคโอแอบอิจฉาเล็กๆเพราะชุดที่เขาใส่นั้นเป็นชุดที่ทางโรงเรียนจัดให้แต่ว่ายังดีที่เสื้อตัวนี้เป็นของใหม่
แถมยังใส่แล้วสบายดี เขาจึงใส่มันไปโดยไม่สนเรื่องนี้เท่าไหร่นัก
---------------------------------------------------
10 นาทีต่อมาที่โรงยิมของโรงเรียน
นักเรียนจากห้องของไคโอทั้งชายและหญิงมารวมตัวกันที่นี่ภายในโรงยิมมีเสียงดังจอกแจ๊ก จอแจ
กันไปทั่วบางคนเตรียมอาวุธที่ใช้ในการต่อสู้แล้วบางคนก็ยังคุยกันเรื่อยเปื่อยด้วยความตื่นเต้นในการต่อสู้
ที่กำลังจะได้เจอในอีกไม่นาน
หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจครูที่นัดพวกนักเรียนไว้ก็มาถึงที่โรงยิมพร้อมพาใครมาด้วย 3 คน ดูเหมือน
จะเป็นนักเรียนรุ่นพี่ซะด้วย และที่สำคัญ 1 ใน 3 ของรุ่นพี่พวกนั้นคือ อลิซนั่นเอง และพวกรุ่นพี่อีก 2 คน
นั้นเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน คนหนึ่งมีลักษณะดูคล้ายๆคนปกติแต่ว่าหน้าตาของเขาดูน่ากลัวแบบแปลกๆ
แถมยังต้องใส่ผ้าคลุมหัวตลอดเวลาเหมือนไม่ชอบแสง อีกคนก็เป็นหญิงสาวดูท่าทางลึกลับมีดวงตาสีแดง
น่ากลัวเหมือนสีเลือด
“นั่นพี่อลิซนี่นา มาทำอะไรที่นี่กันนี่ย”
ไคโอถามฮาร์โมมุสด้วยความสงสัยฮาร์โมมุสก็ตอบไม่ถูกเพราะเขาก็เดาได้ดีพอๆกับไคโอ
ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั่นเอง อาจารย์ประจำชั้นของพวกเขาก็ช่วยชี้แจงอะไรบางอย่างให้เขาฟัง
“เอาล่ะนักเรียนมาทางนี้แล้วฟังให้ดีๆ ชั้นขอแนะนำให้พวกเธอรู้จักกับ ศาสตราจารย์ แอตลาส ไครออส
เขาเป็นอาจารย์สอนวิชาการต่อสู้ให้กับพวกรุ่นพี่ ปี 3 ของเธอ ทำความรู้จักเขาไว้ซะนักเรียน”
“สวัสดีครับ/ค่ะอาจารย์”
นักเรียนในชั้นทุกคนกล่าวทักทายอาจารย์คนนั้นแต่ว่าอาจารย์คนนั้นกลับไม่พูดอะไรออกมา
แถมยังมองนักเรียนทุกคนด้วยสายตาที่ดุดันเหมือนกับกำลังเครียดอยู่ทำเอานักเรียนในชั้นหลายๆคน
รวมทั้งไคโอหวาดกลัวอาจารย์คนนี้ไปตามๆกัน
“พวกเธอทุกคนจงฟังให้ดี ชั้นได้ถูกอาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอขอมาให้ช่วยฝึกพวกเธอในตลอด 3 วันนี้
แต่ว่าเวลาแค่เพียง 3 วันชั้นไม่สามารถฝึกให้พวกเธอได้ทั้งหมดดังนั้น...”
อาจารย์ แอตลาส ชักดาบเล่มเขื่องออกจากฝักก่อนจะหันปลายดาบไปที่รุ่นพี่ทั้ง 3 คนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“พวกรุ่นพี่ของพวกเธอที่ยืนอยู่ตรงนี้จะเป็นคู่ซ้อมให้พวกเธอตลอดช่วงเช้า เขาจะคอยดูแลพวกเธอ
ตลอด 3 วันนี้แต่ขอเตือนไว้ก่อน ชั้นบอกพวกเขาแล้วว่าไม่ต้องออมมือให้พวกเธอ ฉะนั้นถ้าคราวนี้
มีใครถึงขั้นพิการหรือตายก็อย่ามาโทษชั้น..”
นักเรียนในห้องกว่า 20 คนพอได้ยินว่าถึงตายหรือพิการก็เสียงสันหลังไปตามๆกันเพราะดูจากน้ำเสียง
และท่าทางการพูดแล้วก็รู้เลยว่าอาจารย์คนนี้พูดจริงทุกคำ ถึงนักเรียนส่วนใหญ่จะกลัวกันแต่ว่า
พวก Warrior กลับมีท่าทางคึกจัดเหมือนจะท้าทายอาจารย์
“โธ่เว้ย จะน่ากลัวซักแค่ไหนกันเชียวมันก็แค่การซ้อมไม่ถึงตายหรอกมั้ง”
“อืมม..งั้นเหรอถ้างั้นพวกเธอทั้ง 5 คนก็ออกมาเป็นกลุ่มแรกมาเป็นตัวอย่างหน่อย”
อาจารย์ แอตลาสบอกพวกนั้นโดยที่พวกนั้นไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีก 5 นาทีข้างหน้า..
--------------
...5 นาทีต่อมา....
พวกแก็งค์ Warrior โดนอลิซเล่นงานอีกครั้งเป็นรอบที่ 2 แถมคราวนี้ยั้บเยินมากกว่าเดิม
พวกนั้นไม่รู้ว่าต้องสู้กับผู้หญิงเหล็กอย่างอลิซ(เพราะดันอยู่แถวหลัง) พวกนักเรียนพอเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
ก็ตัวสั่นขวัญหนีดีฟ่อไปตามๆกัน พวก Warrior จอมซ่าบางคนก็กระดูกหักเดินไม่ได้ก็มี
“ไม่ต้องกลัวหรอก ยังไม่ตายรุ่นพี่คนนี้บังเอิญใจดีออมมือให้ เอาล่ะพาพวกนี้ไปส่งห้องพยาบาลซะ
เดี๋ยวก็หายเอง”
นักเรียน 6 คนรีบออกมาช่วยกันหามร่างที่ไร้สติของพพวกนักเลงประจำชั้นไปที่ห้องพยาบาลอย่างรวดเร็ว
“เอาล่ะ พวกเธอจับกลุ่มกันกลุ่มละ 3 คนแล้ว พวกรุ่นพี่จะเป็นคนเลือกพวกเธอเอง
รุ่นพี่ 1 คนต่อรุ่นน้อง 3 คน”
อาจารย์ แอตลาสพูดพร้อมกับหันหลังกลับไปที่ประตูทางออก ทิ้งพวกนักเรียนไว้กับพวกรุ่นพี่เพียงลำพัง
“อ้อ!! เกือบลืมไป ถ้ามีใครเอาชนะพวกรุ่นพี่ได้จะมีรางวัลให้ ชั้นจะเลื่อนขั้นกลุ่มที่เอาชนะ
ได้ไปอยู่ที่สายA ที่พวกชั้นสอนแน่นอนว่าสาย A นั้นมีเพียงไม่กี่คนที่เข้าไปได้ ดังนั้นพยายามให้เต็มที่ล่ะ”
อาจารย์ แอตลาสเดินออกจากประตูไปพร้อมกับอาจารย์ประจำชั้นโดยทิ้งตวามเงียบให้ปกคลุมพวกเขา
ไม่นานนักพวกนักเรียนก็พากันจับกลุ่มกันกลุ่มล่ะ 3 คนได้ออกมา 3 กลุ่ม
(เพราะอีก 6 คนพาเพื่อนไปห้องพยาบาล) ก็ครบจำนวนรุ่นพี่ทั้ง 3 คนพอดี ไคโอจับคู่กับฮาร์โมมุสและลูค(เพราะไม่มีใครกล้าชวนลูค)
ส่วนรุ่นพี่ที่เลือกพวกเขาคืออลิซนั่นเอง
“ไง พวกนายน่ะเมื่อเช้าเวลามันน้อยไปชั้นเลยไม่มีเวลาถามชื่อพวกนาย ชื่ออะไรกันมั่งล่ะ”
“คะ..ครับผม ไคโอ ดี ดราโกเนส ครับ”
“ฮาร์โมมุส กลาดิอุสครับ”
ไคโอกับฮาร์โมมุสเกร็งอย่างมากเมื่อรู้ว่าต้องประลองกับอลิซ จะมีก็แต่ลูคที่ยังดูเฉยๆกับเรื่องนี้
แม้แต่ไคโอยังอยากจะเตือนลูคให้แนะนำตัวแต่ว่า..
“ไงลูคไม่เจอกันนานนะ ตั้งแต่การประลองคราวก่อนจำได้นะว่าเสมอกัน”
“แต่ชั้นจำได้นะว่าเธอโดนชั้นตีกับดาบสลบก่อนที่เธอจะเตะโดนชั้นนะ”
“งั้นคราวนี้คงไม่มีคำว่าเสมอแล้วสินะ”
อลิซพูดใส่ลูคเหมือนจะเป็นการท้าทายซึ่งไคโอก็อยากจะห้ามแต่ว่าก็ไม่กล้า
เพราะไม่งั้นได้จอดตั้งแต่ยกแรกชัวร์ๆ อลิซตั้งท่าแขนพร้อมจะต่อสู้เป็นท่าคล้ายๆกับคาราเต้
“เตรียมพร้อมนะ 3...2...1..เริ่มได้.”
พอสิ้นเสียงอลิซก็พุ่งเข้าหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว เธอพุ่งเข้าไปถีบใส่ไคโออย่างแรงจนเขากระเด็นไปติดฝา
ฮาร์โมมุสเหวี่ยงขวานใส่ แต่อลิซก็ไวพอที่จะหลบพ้นก่อนจะร่ายเวทย์อะไรบางอย่างใส่ที่สนับแขน
“เทพอสูรเอ๋ย จงคำราม หากแสงหาหนทาง ผู้ที่อยู่ตรงหน้าคือศัตรูของเจ้า ”
อลิซพอร่ายคาถาเสร็จก็มีแสงสีม่วงออกมาห่อหุ้มที่แขนของเธอ อลิซง้างหมัดก่อนจะชกไปที่ขวานยักษ์
ของฮาร์โมมุส
ฮาร์โมมุสถูกเธอชกกระเด็นไปพร้อมกับขวานยักษ์จนลอยไปติดฝาผนังเช่นเดียวกับไคโอ
คาถาของอลิซช่วยเพิ่มพลังการทำลายให้กับหมัดเป็นอย่างมาก
“เอาจริงหน่อยอย่าลืมสิว่าอาจารย์สั่งไม่ให้ชั้นออมมือนะ ถ้านายยังมัวอ้อนแอ้นแบบนี้
ชั้นจะฆ่าพวกนายจริงๆแน่”
อลิซรีบเตือนให้ไคโอกับฮาร์โมมุสลงมือจริงๆจังๆซะทีเพราะไม่อย่างนั้นดีไม่ดีอลิซจู่โจมมาคราวหน้า
เขาอาจตายจริงๆก็ได้
“และถ้านายกลัวว่าจะโดนไล่ออกก็ไม่ต้องกลัว เมื่ออยู่ในสังเวียนนี้พวกเราก็มีฐานะเท่าเทียมกัน
ไม่มีคำว่าครูอาจารย์หรือรุ่นพี่มีแต่ศัตรูตรงหน้าเท่านั้น ถ้านายออมมือนายก็กำลังดูถูกชั้นอยู่นะ!!”
อลิซพูดย้ำเตือนไคโอให้มีสติไคโอพอได้ยินอย่างนั้นแล้วจึงลุกขึ้นมาก่อนจะนิ่งไป ส่วนลูคตอนนี้
ก็กำลังสู้กับอลิซอย่างดุเดือด ลูคแกว่งดาบไปมาอย่างรวดเร็วปะทะกับสนับแขนของอลิซที่ร่ายอาคมไว้
การปะทะกันของทั้งคู่นั้นเร็วมากจนอ่านทางการต่อสู้กันไม่ออก อลิซเห็นว่าดาบของลูคนั้นยาวกว่าหมัด
จึงถอยออกมาห่างๆก่อนจะเอามือประสานกัน
“วิหกเทพสายฟ้า จงสยายปีกออกไปทางทิศพยัคฆ์ มุ่งสู่แสงตะวันเบื้องหน้า”
อลิซร่ายคาถาใส่สนับมืออีกรอบแต่ว่าคราวนี้มีเปลวไฟสีม่วงมาหุ้มที่สนับมือแทน อลิซเตรียมง้างหมัด
ตรงระยะห่างนั้น
ลูคพอเห็นอย่างนั้นแล้ว จึงชักปืนพกสีดำออกมาก่อนจะเริ่มถ่ายพลังเข้าไปในปืนอย่างรวดเร็ว
“รับไปซะ กระสุนหมัดพยัคฆ์ม่วง!!!!”
“Super Air Shoot!!!”
เปรี้ยง!!!กระสุนหมัดพยัคฆ์และพลังลมของลูคปะทะกันกลางอากาศอย่างรุนแรงก่อให้เกิดการระเบิดกลางอากาศ
ทั้งคู่กระเด็นออกไปคนละฝั่งก่อนจะเริ่มหอบเพราะท่าที่ใช้นั้นสิ้นเปลืองพลังกายไม่น้อยเลย แต่อลิซ
ยังพอยืนไหว
“มาเลย เข้ามาอีกรอบคราวนี้พวกนายไม่รอดมือชั้นหรอก”
อลิซพูดท้าพวกเขาขึ้นมาแต่ว่าในตอนนั้นเองบรรยากาศภายในโรงยิมเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนมีใครเปิดแอร์แรงเกินไปแต่ว่าบรรยากาศที่หนาวนั้นแผ่ออกมาจากไคโอที่ตอนนี้
กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่
“ฮาร์โมมุสช่วยทำลายจังหวะหน่อยนะ ถ่วงเวลาไว้ซักพักก็ยังดี”
“ได้! จะทำอะไรก็รีบๆทำล่ะ”
ฮาร์โมมุสพุ่งเข้าหาอลิซแต่ว่าคราวนี้เขาไม่ได้เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาซื่อๆอีกแล้วหน้าเขาดูเหมือน
อสูรกายกระหายเลือด เหวี่ยงขวานผสมค้อนไปมาแบบบ้าเลือด มันทำให้อลิซตกใจเล็กน้อย
เพราะแรงกดดันจากเด็กหนุ่มคนนี้แต่ว่าก็ยังสู้ได้สบายๆ เธอพุ่งเข้าไปเตะใส่เขาอีกรอบแต่ก็ไม่สะเทือน
เพราะความแข็งแกร่งของฮาร์โมมุสตอนบ้าเลือดนั้นมีมากกว่าเธอด้วยซ้ำ คราวนี้อลิซจึงเข้าไปประชิด
ก่อนจะจับเขาล็อกไว้และ...
“อสูรผู้คุ้มคลั่งเอ๋ย จงหลับใหลอย่างสงบ ที่แห่งนี้ไม่ใช่ดินแดนแห่งสัตว์ร้าย”
พออลิซร่ายคาถาเสร็จฮาร์โมมุสก็สงบลงแล้วก็นอนนิ่งไป เพราะคาถาสะกดของอลิซ แต่ว่ามันก็ช้าไปแล้ว
ฮาร์โมมุสก็ตั้งใจเช่นนั้น อลิซลองหันไปมองข้างหลังที่ไคโอยืนอยู่
“น...นั่นมันอะไรกันน่ะ”
อลิซหวาดหวั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นไคโอใช้พลังที่เต็มที่ พลังของไคโอทำให้เกิดน้ำแข็งขึ้น
แต่ว่าไม่ใช่น้ำแข็งธรรมดาเพราะมันคือ
"มังกรน้ำแข็ง"ไคโอเริ่มลงมือบ้างแล้ว พอเขาชกไปข้างหน้า 1 หมัดมังกรน้ำแข็งตัวใหญ่ก็พุ่งเข้าไปหาอลิซอย่างรวดเร็ว
เป็นเส้นตรงซึ่ง
อลิซก็หลบได้ไม่ยาก มากนัก
“เสียดายนะนายเล็งพลาด คราวนี้ล่ะปิดบัญชีกันซะที!!”
“ใครบอกว่าพลาดล่ะครับรุ่นพี่”
ไคโอยิ้มออกมาเล็กๆอลิซหันไปมองที่มังกรน้ำแข็งที่ตอนนี้กำลังอ้าปากและ..
“แย่แล้ว!!”
อลิซพอรู้ตัวก็สายไปซะแล้ว มังกรพ่นคลื่นไอเย็นจำนวนมหาศาลออกมาแช่เข็งร่างของเธอ
อลิซถูกแช่อยู่ในก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ ท่ามกลางความตกตะลึงของรุ่นพี่อีก 2 คนและนักเรียนที่เหลือ
เป็นการปิดฉากที่น่าตกใจอย่างมาก
“จบแล้วสินะ เอาล่ะรีบเอารุ่นพี่ออกมาดีกว่า”
ไคโอพูดพร้อมกับค่อยๆใช้พลังละลายน้ำแข็งที่แช่เธอออกอลิซเมื่อถูแช่แล้วออกมาใหม่
ก็มีอาการสั่นเพราะความหนาวแต่..
“ยะ...ยินดีด้วยนะพวกนายสอบผ่านแล้ว”
อลิซพูดออกมาทั้งๆที่ยังหนาว แต่เธอก็มีอาการดีใจเล็กๆเพราะรุ่นน้องเอาชนะเธอได้
ที่ประตูโรงยิมได้ถูกแง้มออกเล็กน้อย ผู้ที่แอบสังเกตการณ์อยู่คือ..
“ท่าทางเราจะเจอ เด็กที่น่าสนใจเข้าแล้วแฮะ”
อาจารย์ แอตลาสพูดออกมาก่อนจะเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มเล็กบนใบหน้า
*************************************